ลมหนาวมา...ขอแก้ตัว

เอ่อ คือว่า.......

เนื่องจากบทควาทที่โพสต์คราวแล้วได้ก่อให้การตอบรับแบบที่ผมคาดไม่ถึง

ก็คือ ผู้เข้าเยี่ยมชมจำนวนมากได้เข้ามาให้กำลังใจ

ทำให้ผมรู้สึกซาบซึ้งเป็นอันมาก.....

จึงต้องขอขอบคุณทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยครับ

ขอคารวะชาวบล็อคทุกท่าน หนึ่งจอก

มาถึงข้อความขอแก้ตัว ซึ่งเป็นเหตุผลหลักที่ผมกลับมาโพสต์ในวันนี้

ก็คือ....จริงๆแล้วผมไม่ได้ท้อแท้อะไรหรอกครับ

แต่อารมณ์ปากกาในตอนที่เขียนมันพาไปเฉยๆ ก็เลยเหมือนกำลังท้อแท้มากมั้งครับ

เอาเป็นว่าผมเป็นพวกเครียดแล้วไม่นานก็หายดีกว่า

และตอนนี้ก็หายแล้วล่ะครับ (จริงๆนอนตื่นเดียวก็หายแล้วครับ)

เพราะฉะนั้นตอนนี้ก็ฟิตปั๋งเหมือนเดิม พร้อมเดินหน้าสอนหนังสือต่อไป ยังมีเรื่องใหญ่ให้ทำอยู่อีกเยอะครับ

.....เรื่องน่าหวั่นไหวในอนาคตยังมีอีกมากมาย ถ้าหวั่นไหวด้วยเรื่องแค่นี้ก็คงจะไปทำอะไรใหญ่ๆไม่ได้หรอกครับ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ อย่างน้อยก็ทำให้ผมรู้ว่ามีคนกำลังเอาใจช่วยผมอยู่พอควร

..............................

ตอนนี้อากาศหนาวแล้วนะครับ

ไม่รู้มีใครเคยเป็นแบบผมบ้างไหม เวลาหน้าหนาวเนี่ยจะรู้สึกเหมือนได้กลิ่นลม..ลมหนาวน่ะครับ

อาจจะเป็นเพราะผมเกิดหน้าหนาวด้วยก็ได้มั้งครับ พอได้กลิ่มลมที่ว่านี่แล้ว มันทำให้รู้สึกดียังไงก็ไม่รู้

ตอนนี้พอลมหนาวเริ่มพัดมา พวกปัญหาต่างๆก็เลยหายไปตามลมน่ะครับ

ก็หวังว่าลมหนาวที่พัดมาจะพัดเอาความสุขมาให้กับทุกๆคน

และก็พัดพาความเศร้าและปัญหาออกไปจากอกของทุกๆคนด้วยเหมือนกันนะครับ