Sunday, February 04, 2007

ขี้เกียจ ขี้โกง ขี้อิจฉา ขี้โม้

This 4s ขี้... were given by much of Thai elites as the reason why our country is undeveloped, or developing slowly (If my memory is correct, Sonthi (Boon..) and Anand (Panya..) is among those lastest who use this rhetoric.

Viewing these "culture" as "anti-development", probe ordinary Thai to think that those fail to leap themselves away from misfortune is those that possess below-standard "ethics of life" (They are ขี้เกียจ ขี้โม้ ขี้โกง...ขาดศีลธรรมในการดำเนินชีวิต).

It's a type of answer which "blame it on themselves for their own misfortune". Yes, viewing the all the development problems of our countries this way, the solution to choose in solving the problem is to help the poor realise that their "ethics" is errorness, and help them to change it.

But is it just themselves to blame for their own misfortunes? Is it just themselves to blame on for their poverty?

This way of viewing Thai poors as causing the problem for themselves is, indeed, one way to "shift our attention from our country structural problems". It lead us to think "there's nothing worng with our inequality", while in fact, anyone born in the lower class will eventually enjoy none of the chances that higer or middle class people are able to enjoy".

People born into rural area will of-course have less chances to received proper education, working in agricultural sector in Thailand will allow them to earn so little that would never make them rich.

So, even with this structural problems, we still try to blame that it's their fault that they are poor, because they don't possess that working ethics, that other Thai richs may manage to possess.

And finally, we are now just trying to change the poor people "ethics of lives", by promoting what we know as "ความพอเพียง". Do you really think this will allow Thailand to eradicates her poverty problem. No "NEVER", it's just the same old style of blaming the poor for their own poverty. With so many structural problems out there, we just leave it for the poor to be responsible for themselves.

For myself, it's such "good-sounded" excuses for in the end, leaving the poors poor.

3 comments:

Anonymous said...

เห็นด้วยกับพี่กระต่ายน้อยค่ะ'-'
แต่มันเหมือนกับเรื่องเดียวกันที่มองได้หลายๆมุม
คือถ้าหากบอกว่าคนจน จนเพราะ ขี้เกียจ มันก็อาจจะมีบางคนก็ได้ที่เป็นอย่างนั้น แต่ถ้าหากจะบอกว่ามันเป็นสาเหตุหลัก มันก็เป็นการมองอะไรๆที่สะเพร่า เหมารวม และไม่เกิดประโยชน์....
เหมือนกับคำว่า"เศรษฐกิจพอเพียง" คือให้พอเพียง แต่ถ้าใช้อย่าง สะเพร่า เหมารวม จนกลายเป็น buzzword และเป็นการปิดบังปัญหา มันคงเป็นเรื่องที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง ที่เราไม่ได้ใช้ประโยชน์อย่างแท้จริงจากสาระสำคัญของ"เศรษฐกิจพอเพียง" เพื่อแก้ปัญหาของสังคมเช่น ปัญหาความยากจนและปัญหาความไม่เท่าเทียม....
โดยส่วนตัว ไม่มองว่า "พอเพียง" คือ การให้ยอมรับชะตากรรม แต่ถ้าผู้ปกครองพยายามสื่อให้สังคมคิดอย่างนั้น เช่น ประเทศเราไม่ต้องโตก็ได้ตราบใดที่เรามีความสุขในจิตใจ(กล่าวโดย นายก) ถ้าผู้ใหญ่มองเช่นนี้ มันก็คงไม่แปลกที่ผู้ใหญ่จะมองผิด...
จากการสังเกต(รวมถึงภาวะความจนที่ครอบครัวประสบอยู่) ความจนดูเหมือนจะมาคู่กับความดิ้นรนมากกว่าความขี้เกียจ คนจนที่ยังไม่หมดกำลังใจและมีแรงต่อสู้ โอกาสรอดของเขามันมีมากกว่าถ้าเขาดิ้นรนเพื่ออยู่ให้ได้ ภายใต้โครงสร้างของสังคมและระบบเศรษฐกิจที่ยังใจดีให้โอกาสกับเขา โอกาสเพียงน้อยนิด
ป.ล. ชอบภาษาเขียนของพี่กระต่ายน้อยค่ะ อยากเขียนภาษาอังกฤษเก่งๆบ้าง

กระต่ายน้อย returns said...

Don't say I write well. I myself struggle with writing in English. I was considered as "not good enough" for Oxford standard, and still struggle to overcome this problem.

You don't want to be only as good as me, while in fact you have to go much further than me.

Anonymous said...

a little bit confuse, don't u?